8 yıl önce bir Pazar akşamıydı.
Cemreler düşmüş, baharın kokusu gelmişti.
Ankara’nın kalbi Kızılay’da öğrencisi, öğretmeni, çaycısı, emeklisi; hepsi bizden ya gezip alışveriş yapıyor ya da evlerine dönmek için otobüs bekliyordu.
Saat tam 18.45’ti. O Kızılay bir anda cehenneme döndü.
Çünkü bölücü terör örgütü PKK bu defa en kalleş saldırılarından birisini tam burada gerçekleştirmişti.
13’ü lise ve üniversite öğrencisi olmak üzere tam 36 can kaybettik. Yüzlerce insanımız yaralandı.
Hatırlayın o günü ve sonraki günleri.
En başta iktidar mensupları olmak üzere tüm siyasiler, sivil toplum örgütleri patlamanın gerçekleştiği Güvenpark’ı ziyaretgâha çevirdi… Karanfiller bırakılıp dualar edildi… Protestolar düzenlendi… Dünyanın dört bir yanından kınama mesajları yağdı… Yerli yabancı ünlü isimler onca hashtag açtı… Medyamız haftalarca teröre kurban verdiğimiz 36 canın hikâyelerini yazdı.
Sonra? Tüm yaşanan, yaşatılan acılar gibi bu saldırı ve giden canlar da unutuldu. Kızılay’da hayat normale döndü. Oraya bir anıt dikmek veya plaket çakmak bile kimsenin aklına gelmedi.
Evet, bugün bu büyük acının 8’inci yıldönümüydü. Evlatlarını, ana babalarını, yakınlarını kaybedenler yine bir başınaydı. Ankara Büyükşehir Belediyesi, Güvenpark’taki ağaçları 13 Mart şehitlerinin resimleriyle donatmış, gelenler için çadır ve helva hazırlatmıştı; ama Devletin yegâne temsilcisi, güvenlik tedbiri alan polislerdi. Siyasiler ve sivil toplum örgütleri de ortada yoktu.
Vazgeçtik ailelerle dayanışmayı; şunun şurasında seçime 18 gün kalmışken, kendi propagandaları için bile olsa hiçbir siyasi parti mi burnunun ucunu göstermezdi Göstermediler. Demek ki unuttular veya umurlarında değil.
İstenen ve beklenen, giden canlar adına hazırlanan küçük kartondaki şu dileklerden öte bir şey değil ki:
“Unutmayın bizi… Ayrıştırmayın ölümde bile… Çünkü biz siziz…”
Sözün Bittiği Yer
Bu yılki anma töreninde de yine o katliamda 20 yaşındaki yeğeni Elvin Buğra Aslan’ı kaybeden emekli Albay Faruk Dinç ile aileler adına davayı takip eden Av. Tülay Bekar konuşmaya çalıştı. Çünkü aslında 8 yılın ardından sözün bittiği yere gelmişlerdi.
Sözlerine, “Hep birlikte yalan söyledik. ‘Bu acı azalacak.’ dedik, ama azalmadı.” diye başlayan Faruk Dinç şunları söyleyebildi:
“Tek tesellimiz, senede bir defa da olsa onları hatırlamak, anmak ve kafa kafaya verip ağlamak. İnşallah biz de bir gün onların gittiği güzel yere gideriz. Onları hatırlamak ve sevmekten başka yapacağımız bir şey yok. Bir yerlere, ‘Bizi unutmayın, unutmak isteyenlere unutturmayın.’ dedik; ama yanımızda olmayanlar, hiç umursamayanlar oldu. Bu da bir savaş. Onların unutulmaması için verdiğimiz bir savaş. Çünkü o kadar kolay unutuyoruz ki… Biz bu kadar mı duyarsız bir halk olduk? 8 yıl önce belki olayın tanığı olmasına rağmen unutuyor mu unutturuluyor mu yoksa unutmak mı istiyor? Birbirimizi yalnız bırakmayalım.”
Av. Tülay Bekar ise Güvenpark Ailesi olduklarını vurgulayarak, “Dava devam ediyor. Garip kararlar çıksa da hakkımızı mutlaka, bir şekilde alacağız. Alamasak da, Faruk Dinç’in söylediği gibi, bir gün onların yanına gideceğiz.” dedi.
Güvenpark Ailesi, bu konuşmalardan sonra giden canları için Fatiha okudu. Belediyenin hazırlattığı helvalar da -üzerine 13 Mart şehitleri yazısı konularak- Kızılay’dan gelip geçenlere dağıtıldı.
Mekânları cennet, acılı ailelerin başı sağolsun.
Müyesser YILDIZ
13 Mart 2024
12punto link: https://12punto.com.tr/gundem/guvenpark-saldirisinda-olenler-anildi-giden-canlar-unutuldu-26756