Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, medyadan bir kez daha şehit cenazelerini görmemesini, büyütmemesini istedi. Şu sözlerin başka bir tercümesi var mı? “Bakınız bugün Afganistan’da tüm koalisyon güçlerinin askerleri var. Oradaki kayıpları bir ayda, ki bugün aldım rakamı. Koalisyon güçlerinin 158 kaybı var, aylık kayıp; fakat bunu siz ne bir Fransız gazetesinde…
Çok değil sadece 1 yıl önce öyle hayalleri vardı ki!.. 12 Haziran seçimlerine 3 gün kala Gaziantep’deydi. Görkemli bir miting düzenledi. Coşkulu Anteplilere mutluluğun resmini çizdi: “Gaziantep’i tüm Türkiye’ye örnek olarak gösteriyorum. Gaziantep’i tüm Ortadoğu’ya, dünyaya örnek olarak gösterdim. Sevgili Gaziantepliler, sizi tüm Türkiye gıpta ile izliyor. Sizi 80 vilayet…
“Kendilerine bir milletin talihi bırakılan adamlar milletin kuvvet ve kudretini yalnız ve ancak yine milletin hakikî ve elde edilmesi mümkün menfaatleri yolunda kullanmakla görevli olduklarını bir an hatırlarından çıkarmamalıdırlar. Bu adamlar düşünmelidirler ki bir memleketi zabt ve işgal etmek o memleketin sahiplerine hâkim olmak için kâfi değildir. Bir milletin ruhu…
Öncelikle büyük bir özür borcum var. TÜBİTAK raporunun detaylarını aktarırken, virüs çetesinin her birimizden kaç ay çaldığını yazdım. Ama en önemlisini, hayatı çalınan MİT mensubu Kaşif Kozinoğlu’nu atladım. Hiç birimizin tanımadığı bu insan, bu komplo yüzünden konulduğu Silivri’de hayatını kaybetti. Bizlerin öyle veya böyle umudumuz, hakkımızdaki iftiraları çürütme imkanımız oldu;…
Gözaltı ve tutuklama sürecimizde olduğu gibi TÜBİTAK raporundan sonra da manşetlerinde ‘zafer çığlığı’ atanların gazetecilik etiği açısından her şeyden önce şu basit sorunun cevabını vermesi gerekiyor: “Hayırdır! Bu davanın tarafı siz misiniz? Nedir bu kan davanız? Bizler suçlu çıkarsak sizin cebinize ne girecek; beraat edersek ne kaybedeceksiniz?” Mızrak çuvala sığmayınca…
Savcılık ve Mahkeme bizleri tutuklayıp, Silivri’ye koydu. Ancak en önemli “suç delillerimiz” olan o sözde belgeler için tam 1 sene parmak kıpırdatılmadı. Ben de ancak iddianname açıklandıktan sonra ODTÜ’ye başvurup bilgisayarımın incelenmesini talep edebildim. Yapılan incelemede birçok soruya cevap veriliyordu. Bunlardan birisi de o sözde belgelerin tarihlerinde oynama yapıldığıydı. Şöyle…
Gözaltı ve tutuklama sürecimizde olduğu gibi TÜBİTAK raporundan sonra da manşetlerinde ‘zafer çığlığı’ atanların gazetecilik etiği açısından her şeyden önce şu basit sorunun cevabını vermesi gerekiyor: “Hayırdır! Bu davanın tarafı siz misiniz? Nedir bu kan davanız? Bizler suçlu çıkarsak sizin cebinize ne girecek; beraat edersek ne kaybedeceksiniz?” Mızrak çuvala sığmayınca…
Tutuklandığımız günden itibaren bilgisayarımızda bulunduğu iddia edilen sözde belgelerin nereden, nasıl geldiğinin araştırılmasını istedik. Ne Savcılık, ne mahkeme oralı oldu. Boğaziçi’ne, ODTÜ’ye, Yıldız Teknik’e ve bir ABD bilişim şirketine başvurup, o incelemeyi bizler yaptırdık. Yani onlar sadece iddia etti, bizler masumiyetimizi ispatlamak zorunda bırakıldık. Birbirinden habersiz bu kurumlar saniyesi saniyesine…
Nedim Şener, Ahmet Şık, Coşkun Musluk, Sait Çakır ve Doğan Yurdakul’un 12, benim 15.5; Soner Yalçın, Yalçın Küçük, Hanefi Avcı, Barış Pehlivan ve Barış Terkoğlu’nun 18 ayını çalan sözde “örgüt talimatlarının” bulunduğu bilgisayarlarımızda virüs olduğunu TÜBİTAK da onayladı. Evrensel hukuk, ahlak ve vicdan der ki; 1- Virüsten söz edilen yerde,…
Teröristler gündüz gözü, yol ortasında milletvekillerini kucaklarken, “terör örgütü yöneticisi” olduğu iddiasıyla 7.5 aydır Silivri’de tutulan eski Genelkurmay Başkanı Orgeneral İlker Başbuğ’u en çok tutuklu olması değil, şu söz veya lütuf rencide ediyor: “Tutuksuz yargılansın”!… “Ne suç işlemişim? Ortada hangi suç var da yargılanacakmışım?” diyor İlker Paşa. Bu yaklaşıma öylesine…