Kendisi ‘gönüllü sürgün’de, fikri iktidarda bir ‘büyük’ , “hamle öncesi planlamanın önemi”ni anlatırken, ordu örneğini verir. Der ki; “Savaş esnasında orgeneraller, korgeneraller çok iyi savaşçı olmalarına rağmen silâhı eline alıp savaşmazlar. Cephe gerisinde kalıp askeri stratejiler üretirler… Onların verdikleri kararlarla bir savaşın, binlerce askerin; hatta bir milletin, bir devletin kaderi…